Dzieci mają to do siebie, że bardzo szybko się nudzą. Potrzebują zróżnicowanego zajęcia, które stawia przed nimi trudności krojone na ich miarę. Do tego najlepiej jeszcze mieć towarzystwo. Mimo ogromnych zalet wspólnej zabawy z dzieckiem, warto nauczyć je też, że czasem musi zająć się sobą same. Do tego celu najlepiej sprawdzają się zabawki same w sobie będące atrakcyjnymi, jak na przykład perkusja dla dzieci.

Muzyka to coś, co ma ogromny wpływ na rozwój dziecka, jego samopoczucie, a także pasje i zainteresowania. Dodatkowo granie na instrumentach ćwiczy koordynację ruchową i cierpliwość i wymaga skupienia. Perkusja to jeden z instrumentów, które zostały przekształcone tak, by mogły grać na nich dzieci.

W miniaturowej formie elektronicznej nadają się dla najmłodszych, z kolei pod postacią tradycyjnej perkusji o mniejszych rozmiarach i złożoności zajmują na wiele godzin nieco starsze pociechy. Typowa perkusja dla dzieci (sprawdź tutaj) składa się z różnej wielkości bębnów i talerza. Każdy element składowy odpowiedzialny jest za wydawanie innego dźwięku, dzięki czemu dziecko musi się naprawdę bardzo skoncentrować, aby stworzyć z tego przyjemną dla ucha muzykę.

Każde dziecko lubi marzyć. Niektóre wyobrażają sobie siebie w roli księżniczek, inne policjantów, jeszcze inne superbohaterów, nauczycieli bądź lekarzy. Ważne miejsce zajmują też oczywiście gwiazdy muzyki. Dzięki perkusji dzieci mogą poczuć się choć przez chwilę jak prawdziwi członkowie wyimaginowanego zespołu muzycznego.

Język muzyki jest równie uniwersalny, co matematyka. Już w starożytności starano się zbadać powiązania pomiędzy tymi dwiema dziedzinami, a Euklides uzasadniał wzajemne przyporządkowanie poszczególnych liczb oraz dźwięków. Od lat słychać również opinie, wedle których zajęcia umuzykalniające dla dzieci podnoszą ich zdolności matematyczne, a osoby, które z łatwością opanowują grę na różnych instrumentach, zwykle nie mają problemów z przedmiotami matematycznymi.

Prawda czy fałsz?

Powyższe teorie nie są jedynie pobożnymi życzeniami. Mają uzasadnienie w nauce. Jak wynika z badań, muzyka rzeczywiście uaktywnia niektóre obwody nerwowe, odpowiedzialne za rozumienie i działanie wizualno-przestrzenne. Nic zatem dziwnego, że osoby regularnie muzykujące z łatwością pojmują zagadnienia dotyczące np. geometrii przestrzennej. Dlatego też już od najmłodszych lat warto dbać o rozwój muzyczny dziecka i podsuwać mu marakasy dostępne np. w DrumCenter.pl czy bębenek, tak, aby mogło ono kształcić poczucie rytmu i zmysł słuchu.

Równie ważną kwestią jest podejście do lekcji muzyki. Powinny być one traktowane jako ważny element edukacji szkolnej. Tymczasem, jak często podkreślają sami uczniowie, są to zajęcia do których zwykle podchodzi się po macoszemu. Bywa nawet i tak, że przez wszystkie lata edukacji dzieci nie dostają do ręki chociażby marakasów i nie słuchają muzyki, a jedynie uczą się na pamięć życiorysów ważniejszych kompozytorów.

Tamburyn nazywany jest bardzo często bębenkiem baskijskim. Jednak myliłby się ten, który myślałby, że instrument ten pochodzi właśnie z tamtych stron.
Tamburyn powstał w Azji i stamtąd dopiero w średniowieczu dotarł do Europy.

Na samym początku był używany przez wędrownych żonglerów, kuglarzy czy wędrownych grajków.
Dopiero później dzięki rozwojowi technicznemu stał się godny zainteresowania przez muzyków.

Na samym początku najczęściej był wykorzystywany przez różnego rodzaju orkiestry.
W dzisiejszych czasach nadal orkiestry bardzo często go wykorzystują, tak zresztą, jak muzycy w operze czy operetce.
Bardzo często wykorzystują go nauczyciele przedszkoli i szkół do pracy z dziećmi.

Najpopularniejsze tamburyny możemy podzielić ze względu na to jaką częścią ciała w niego uderzamy.
Mamy więc tamburyna do ręki oraz na nogę.
Tamburyno do ręki przeznaczone jest do uderzania w niego dłonią.
Możemy wyróżnić tutaj tamburyno wcięte i okrągłe.
Pierwsze jest oryginalnym, pełnowymiarowym modelem. Wcięty tamburyn posiada specjalny dostosowany do dłoni uchwyt, powodujący większy komfort gry.
Drugi służy przede wszystkim gitarzystom, którzy chcą w jakiś sposób dołożyć dodatkowe brzmienie. Tamburyn taki posiada specjalny gumowy pasek, który jest nakładany na stopę. Na jego obudowie znajdują się małe talerzyki. Gra na takim tamburynie odbywa się za pomocą potrząsania nogą z instrumentem poprzez tupanie.

Rytm jest składową muzyki, która potrafi poruszyć nawet najbardziej odporne muzycznie jednostki. Szczególnie gorące, pulsujące, głębokie rytmy wygrywane na afrykańskich bębnach nie pozostawiają nikogo obojętnym na ich moc. Djembe to instrument, na którym wystukuje się je już od kilku stuleci.

Afrykańskie bębny powstały w XIII wieku. Swoją wędrówkę zaczęły na zachodzie Czarnego Lądu, by stopniowo zyskać popularność na całym kontynencie i daleko poza jego granicami. Pozwalają wydobywać głębokie czyste dźwięki o charakterystycznym brzmieniu. Poza tym jak brzmią, kuszą również swoim egzotycznym wyglądem.
Korpus bębnów ma kielichowaty kształt i jest sercem instrumentu. To on decyduje o jego kolorycie dźwiękowym. Jest rzeźbiony z jednego kawałka twardego drewna (specjaliści, którzy się tym zajmują mają kilka preferowanych rodzajów), a następnie suszony. Na gotową podstawę naciąga się membranę z naturalnej skóry koziej lub bydlęcej.

Bębny djembe różnią się wielkością. Wysokość i średnica membrany wpływają na brzmienie poszczególnych dźwięków (są trzy: bas, ton i slap). Z mniejszych instrumentów nie da się wydobyć czystego basu, lecz łatwiej jest się na nich uczyć gry. Większe prezentują pełen zakres, ale są dość ciężkie i trudniejsze do przewożenia. Dobierając rozmiar przyjmuje się zasadę, że wysokość bębna powinna być dostosowana do wzrostu, a membrana powinna być na tyle duża, by mieściły się na niej dwie otwarte dłonie właściciela.

Każdy, kto kiedyś bawił się w muzyka musiał się zetknąć z metronomem. Metronom w muzyce spełnia bardzo ważna zadanie, gdyż dzięki niemu jest możliwe utrzymanie odpowiedniego tempa podczas grania całego utworu muzycznego.
Metronom pomaga również w wyrabianiu podzielności uwagi w związku z wydawanym przez niego dźwiękiem oraz znakomicie przygotowuje do gry z dużą sekcją muzyczną.

Metronom mechaniczny wynaleziony został w dziewiętnastym wieku przez niemieckiego wynalazcę Mälzla.
Od tamtego czasu jego rola się nie zmieniła i nadal jest bardzo ważnym przy tworzeniu muzyki.

Najstarsze metronomy zbudowane z drewna miały kształt zbliżony do ostrosłupa. W środku znajdowało się urządzenie zegarowe napędzane przez sprężynę. W górnej części znajdowało się wahadełko z ciężarkiem, który można było przesuwać aby uzyskać odpowiednie tempo.
Współcześnie bardzo dużą popularnością cieszą się metronomy elektryczne. Są one bardzo proste w obsłudze i posiadają bardzo wiele dodatkowych funkcji. Jednym palcem można zmienić głośność czy tempo.
Mają one wejścia słuchawkowe co powoduje, że są bardziej komfortowe podczas prób czy w studiu.